Врска со оженет човек

Okcenzi Душо не дека не си во право .Друга ми беше поентава..

 

Ne privaka svalerancii voopsto dali mazi ili zeni isto gomno se.. Fala mu na Bog sto mazmi nema smelost za toa

 

Не не, јас одлично те разбрав, дека таа е со него од љубов а не за пари. Но тој глупакот што ја лаже дека ја сака е тоа не можам да го разберам. Значи таа може на сите да им се спротистави и 20 год да биде со него, а верувам имала многу проблеми поради тоа, додека тој мулето не можел да им каже на неговите не сакам да се женам ако таа не ми е жена. Или си размислувал како типино македонче, една дома да готви, чисти и деца раѓа и секако старите будали да ги трпи, а другава за проводи и одмори. И после некоја жена овде ке кажува дека другата била крива. Море за таквите мажи тулето на трупче и трап со секирче. Уствари коа човек подобро ке размисли и двеве жени се криви, двете требало да го напуштат и да си фатат не еден, не двајца, туку тројца.

 

Знае таа дека се женети

 

Лошо... сама си е виновна

 

Каква врска можеш да очекуваш со оженет човек? Според мене врска значи дека очекуваш тоа да трае и да заврши со среќен крај т.е брак. Доколку ти си во врска а знаеш дека тоа нема да трае долго тогаш тоа не е врска. Да влезеш во сериозна врска со оженет чоек и да мислиш дека тебе нема утре да ти го направи тоа што и го прави денес на неговата жена, малку е не серизно.
Според мене ако веќе решите да се плеткате со оженет тогаш тоа нека биде секс авантура за да не си го комплицирате жиотот. Иако е малку глупо од толку слободни мажи да се залеташ баш на жене, нема потреба за тоа.
Многумина ќе речат љубота не бира. Да љубота не бира но главата не ви е џабе на раменици. Според мене љубовта може да се случи само ако нашата енергија ја насочиме кон одреден човек па макар тој бил и најгрдиот човек на светот, затоа насочете ја енергијата кон луге кои ќе знаат да го ценат тоа и нема да ви ствараат непотребно главоболка и не дозволувајте да бидете нечија играчка или кукла за забава. Само логички размислете, што има женетиот а го нема некој друг кој не е женет? Да ви помогнам, одговорот е жена, се друго има и оној кој не е женет, само психологијата дека се што е забрането е послатко ве тера да мислите дека женетиот е нешто посебно, а всушност тој е само емотивно ѓубре, затоа што чове кој има емоции никогаш не би бил со друга дури ни кога е само заљубен во некоја а камо ли кога е во брак.

 

Здраво девојки...
НАУЧЕТЕ НЕШТО И ОД МОЈАТА СУДБИНА и МОИТЕ ГРЕШКИ.....
НЕ СЕ ПЛЕТКУВАЈТЕ СО ЖЕНЕТИ, колку и да е возможна врската(ако се развеува или пак е разведен сепак ќе има моменти кога ќе боли) колку и да е искрена љубовта болката и тагата се неизмерни...и присутни и покрај се! На крај вие ќе бидите повредени НАЈМНОГУ!!!!

Нова сум на форумов и се зачленив само поради оваа тема. Имам тајна што ја чувам во себе, нема на кому да кажам и еве сега сакам со вас да споделам....заслужував секаква навреда, заслужувам да ме наречите курва, заслужувам се, само не заслужувам да живеам.... Ќе кажам дека јас самата не очекував од себе вакво нешто. Бев девојче како што секој би посакал, успешна на школо и во приватниот живот, бев одлична во секоја смисла на зборот, а сега? Сега џабе ми е се, сега немам ништо иако пак имам тоа што сум имала. Сега сум празна душевно, знаете ли? Сега со ноќи не спијам сега во самотија живеам, сега немам желба за живеење... Се беше добро, се до пред три години кога се појави тој....
Личноста што ми зеде се, личноста без која не можам да живеам, личноста која неможам да не ја сакам иако за мене е забранета иако за мене е неправедна...иако беше грев. Начинот на кој се запознавме е малку комплициран, ама тоа и не е толку битно. Битен е мојот грев, што не можи да се прости... Се започна пред три години, го запознав се дружевме бевме пријатели долго време и не знам како успеа да ми влезе под кожа. Неможам да замислам како успеа, кога никогаш не помислував да бидам со него или со некој како него. Тој е муслиман, живее во близина на мојот град. Во гимназија учев со негови братучетки и затоа знаев некои работи за него. Женет и знаев дека има две деца, но знаев дека посакува да се разведе. За него знаев од порано дека одел со други женски иако бил во брак. Знаев дека бил љубовџија, ама знаев и многу други работи и ете не знам како успеав да се затрескам во него. тогаш имав 18 години, а за него мислев дека има 23, така и тие кажуваа, а така ми кажа и кога се запознавме. Откако почнавме да се дружиме уживав во негово друштво, уживав да бидам со него, не знам како ама како да го знаев со години, како д ами беше се на светот. Можев да споделам се, можев да кажам се пред него, бидејќи некое чудно чувство ми даваша мир кога бев со него. По некое време почнавме да се гледаме секој ден, постојано кога имав слободно време тој беше тука за мене. Ниту еднаш ме немаше одбиено. Секогаш ме бараше, постојано бевме во контакт секоја минута што се вели. И секогаш ми велеше за тее сум тука секогаш за се, и ако некогаш не бидиме во контакт барај ме за што и да ти требам за што и да посакаш... Едноставно знаеше да ми се вовлече под кожа. Бидејќи знаев дека е женет и знаев дека не можиме во јавност постојано да се дружиме се гледавме на места каде што немаше многу гужва бидејќи во моето населено место мислењето од другите да се дружиш со мислиман е неоправдано(иако бевме другари сепак се чував ни да го навредам ниту да си наштетам). Беше толку внимателен правеше се за да ме насмее, но со текот на времето одоколу ми кажуваше што сака и што чувствува кон мене. Со месеци ме чекаше и од мене да има некоја емоција ама јас не чувствував или од страв не покажував. Знаев дека врската не е возможна и истото му го кажував дека околностите не дозволуваат, прво беше женет, второ бевме различна вера, трето имаше деца, а замислете тој уверен беше дека ќе бидиме заедно и дека ТОЈ ќе биди ТОЈ за мене вистинскиот, ми велеше дека знаел што чувствувам ама сум чувала во себе, ми велеше дека сум го сакала јас него. Ова ми го кажуваше месеци однапред а јас го сфаќав како шала и зачудувачки. Кога видов дека се зближуваме се повеќе инсистираше да ми покажува што чувсвтвува почнав да го одбегнувам. Го одбегнував, а ми фалеше во секој момент дружењето со него, разоговорите, пораките, ми фалеше едноставно се. А тој, не дозволуваше да се оддалечиме. Знаеше точно кога се чувствувам лошо и ме бараше, дури се чудев како успеваше во тоа како знаеше, бидејчи немаше кој д аму кажува.. Неколку пати пробав да се оддалечам но не успевав, секогаш беше тука на секој начин, и најпосле се одлучив дефинитивно да ставам ркај на нашето пријателство бидејќи сакав да го спречам тоа што се случи подоцна.. Една вечер го викнав се видовме му изнакажав се дека дефинитивно е и мора да прекиниме со секаков контакт, тој се смени, беше лут тажен нервозен не знам ни самата, не зборуваше воопшто. Додека возеше кај што се испраќавме секогаш молчевме, а во мене нешто трепереше тогаш за прв пат за него. Ја паркира колата и по кратко мирување побарав да го гушнам, ме прегрна знаете(плачам додека раскажувам) ме прегрна и тогаш едно што сакав беше да станам во таа прегратка (не знам ни самата како ама ете сакав прв пат осетив дека чувствувам нешто за него) го гушнав силно и кога се тргнав ме сопре и усните ги спои со моите. Бев скаменета не реагирав а тој како никој друг нежно ми ги допре усните, се тргнав и почнав да плачам. Солзи ми течеа а глас немав. Не можев да изустам ни збор.Сфатив колку сум заљубена во него, тогаш сфатив дека сум го сакала тогаш знаев дека беше во право за се. А тој се изненади од моите солзи ме тешеше не знаеше зошто плачам, а не знаев ни јас. само знаев без него тешко ќе биди. По кратко време се прибрав и сакав да излезам а на излегување ми дојде некоја сила и го бакнав и заминав... мислев тоа ќе ми биди последна средба и сакав да имам уште еден бакнеж од него. Ноќта ја поминав во плачење. Таа средба ме направид а сфатам што сакам да сфатам дека тој бил тој...го оставив дечко то со кој бев во врска (почната пред да го запознаам него).Раскинав бидејќи чувствував грижа на совест дека бакнав друг но не ја знаеше причината(камо тој грев да беше единствениот што го сторив, бидејќи е ништо во споредба со другото). Дечко ми што ми е бивши ме сакаше а јас искрената љубов ја пропуштив за да бидам со оженет. ...

 

продолжение............

Не поминаа неколку дена ме побара, а јас девојки како само тоа да го чекав. Почнавме да се гледаме, ама не како другари, тогаш бевме нешто без дефениција. Се срамев кога бев со него но уживав. Продолживме да се гледаме секоја ден, шетавме, одевме излегувавме и во други градови. Едноставно бев занесена по него. За мене постоеше тој ама неможев да се опуштам никако, чувствував грижа на совест и му кажував ама тој знаеше како да постапи сфака му част, знаеше да ме убеди во се. Се беше убаво се додека не дознаа моите, и ми забранија баш се. Тој ден беше пекол за мене. А за моите уште поголем. Ги изневери таа што им беше кралица, што ја чуваа и се гордееа, едноставно ги уништив. Другиот ден на школо го барав од кај моја другарка да побарам да ми донси телефон некако за да можам да се слушаме бидејќи јас го немав веќе мојот и тој веднаш се снајде и дојде. Замислете и покрај што Изгубив доверба и се од моите, бев тепана за прв пат во животот, и замислете тепана од брат ми, заради тоа што одев со муслиман. Тие дознале се за него ми кажаа дека има 27 години не верував, брат ми се соочи и со него и така проблеми со куп создадов јас и мојата празна глава....со месеци тајно се слушавме, легнував порано за да зборам со него бидејќи Немав телефон, од школо си одев дома веднаш, не излегував, немав интернет итк. Со месеци само се слушавме неможевме да се видиме и не изгубивме контакт, зборевме со саати кога можев јас бидејчи се криев. Не ме остави , а јас и покрај се што загубив останав со него...А ЗОШТО? -колку и да бев заљубена не знам како продолживме после се тоа пак да сме заедно. Првите прилики кога можев се гледавме макар и накратко. Идеше само за кратко д аме види и одеше. Почнав да се средувам во однсите со моите после неколку месеци. И повторно почнавме да се гледаме ама бевме внимателни и се чувавме повеќе.Иако се каравме некогаш ама останавме во врска. Почна да се продлабочува врската посериозно зборевме за нас за животите што ги живеевме а јас почнав да се интересирам за бракот, Ми велеше дека почнал со развод и му верував. Му верував потполно за се. Бидејќи секогаш бев известена каде е секогаш можев да го добијам , постојано се пишувавме во денот и слично. ЗАвршив матура заминав на факултет и повторно бевме заедно. Се беше добро му верував за се, ТОЈ беше ТОЈ за мене. СО главата упорно во ѕид мавав иако бев свесна немаше шанси да се откажам. Се додека еден ден не дознав случајно дека имал уште едно дете кое имало скоро година и дека навистина имал 27 години.. е тогаш тоа беше крај за мене. И кога се решив да му кажам дека знам не признаваше долго време не признаваше(тогаш се молев да е во право), со недели не признаваше и на крај призна.. Осетив дека се кае што сокрил почна да се извинува да ветува го видов како плачи(иако не верував во тие солзи), мојата доверба се разниша. Од тогаш беше поинаков кон мене, а исто така почнаа и честите караници. Ми рече за годините криел за да не ме изгуби, а периодот кога на почетокот сум сакала да се оддалечам од него, пред да започниме (кога бевме другари) тогаш се родило детето(ми кажа дека жената го условива за да се разведат да има дете за да можела да зема пензија за трето дете, и ме убедуваше и кажуваше дека само и дадол сперма и таа вештачки се оплодила) Не верував и не верувам сеуште за детето ама постепено ја враќаше довербата кај мене.
За неговиот брак ми кажуваше и порано дека бил склучен без да ја сака туку некој од неговите (се сомневал на татко му) му направиле нешто (кажуваше дека било од сторенија од оџи нешто му имале правено и додека траело бил со женаму ама потоа не, тоа го нашол после 3-4 години брак во темелот кога реновирал, не знам дали е точно ама не знам ме тера нешто да верувам а нешто ме мачи сеуште). А јас ги прифатив децата не ми сметаа, а тој го сакаше само средното дете најмногу беше машко и кога виде дека го сакам велеше дека ќе живеело со нас ако сум сакала..
И покрај се останав со него му простив, а упорно го одбивав мојот бивши кој знаев и знам дека најсилна љубов чувствуваше кон мене. Имав доверба ама не како некогаш, и често се каравме. Идеше постојано каде што студирав иако минуваше 200км беше тука секој ден останувавме заедно, ме изненадуваше, правеше многу работи. Уживавме иако имаше моменти кога се изначував од грижата и плус од стравот дали ме лажи. Беше сменет позитивно ама сепак се плашев. ПОтоа го имав првиот однос со него, се однесувавме како маж и жена, бевме постојано заедно далеку од нашите места на живеење. Еднаш видов имал лажен профил со друго име и се пишуваше а јас видов случајно и му раскинав. Го оставив неможев да простам. Му кажав не сакам ништо повеќе и дека не сакам да го видам. Тогаш мојо свет се замре........Му дадов душа и тело оставив се за него а тој тоа го правел. Бев лута со повеќе од месец и пред мојот роденден ме побара. Тој ми велеше се плашел да ме бара бидејќи мислел дека нема да простам но сепак ме побара. Бев ладна не верував и подолг период бев неутрална, се гледавме ама бев ладна,но правеше се за да ме смени и да ја врат довербата и на крај не останав имуна и се смиривме. Бидејќи знаев дека покренал развод а сеуште немаше ништо почнав да се сомневам и ми донесе доказ, со свои очи го читав барањето за развод од кај адвокатот. Но сепак не верував.Од тогаш почна нашиот пекол. А сега ќе бидам втора на факс и планиравме да се досели во скопје каде што студирам и да почни да работи и да седиме заедно.Но ништо од тоа не му верувам, се се сомневам. Не поминува ден ноќ да не се караме, јас не му верувам, почнав да се сомневам за се да се сомневам за женаму, почнав да мисламд ека се смирени дека спијат заедно иако тој беше сомене постојано на секој начин ден и ноќ...ама јас имав кошмари и кога бев будна.И ден денес е така ми сметаше се ама баш се и премногу се каравме (особено поради мојата недоверба). за ништо не верував и уште еднаш видов така порака на viber му пиша девојче и сфатив дека контактирале пред да биди со мене а таа почнала пак д аму пишува но и тој враќал(не е за оправдување) и дојде ова време кога сфатив колку грешев што оставив зад себе искрена љубов од дечко што ќе ме чуваше како кралица и што се трудев за некој оженет, што одев против сите, што лажев...што давав се и простував се. Не му верувам како некогаш и Премногу се караме а тој многу се нервира бидејќи во карање го провоцирам, и вчера предложи да ставиме малку простор неколку дена и јас прифатив иако неубаво ми беше.. ми рече Да видиме некој период да сме разделени за да сфатиме што имаме јас и тој и што сме и дека не е убаво да се караме за глупости и да почниме да бидиме како некогаш. Јас поради недоверба мислам дека не ме сака, мислам е смирен дома, мислам има други, мислам не сум му добра...мислам сеее! Сега јас се чусвтвувам како курва, се чувствувам лошо, беспомошно осамено. Сега наместод а ја вратам довербата со просторов што нема да се слушаме и гледаме јас уште повеќе ќе ја загубам. Мислам дека тоа беше последен пат што бевме заедно и мислам му требаше одмор од мене, секакви мисли ми се вртат во глава и сфаќам колку сум грешна сега останав сама и само размислувам. и плус кога имавме однос последно беше без заштита и се плашам да не сум бремена значи буквално од се се плашам, а знаете зошто? Тргнав во животот со пограшна личност. Правев погрешни работи ама сега доцна е за се...ноќе дење нема да спијам повторно ќе мислам каде е со која што прави со која се слуша пишува итк,дома дали е со неа дали збори дали го пегла чисти(иако ми с е колнеше во детето што му е најсакано дека нема ништо од тоа ама ете неможам да верувам) .....неможам да се навикнам ден без него бидејќи бевме преблиски во живо на телефон на пораки постојано бевме. Откако имавме однос рече дека сум му жена и само негова од тој момент иако не сме венчани.Значи не знам како да кажам дури некогаш и јас с епрашувам зошто не верувам кога зна е само со мене постојано и дома оди за спиење само ама ете бидејќи го знам каков бил мислам дека пак е и плус недовербата. Летово дека не бев на факс не можевме да седиме заедно со денови ама планиравме од есен да биди така. Бевме многу приврзани ама сам направи д а не верувам во него. После овај период не се надевам дека ќе ми се врати иако вложуваше и тој секакви напори во врскава...тука ќе завршам бидејќи претерав со пишување.

Што мислите имам ли иднина со него во смислам дали да му верувам и да продолзам пак со него? иако знам дека ќе сум осудувана и потешко ќе ми е ама ќе прифатам да сум со него бидејќи нема спас за мене неможам да бидам сама знам друг нема да ме сака....., кажете ми дали мислите дека би ме извисил и оставил според ова кажаново во кратки црти..

СЕГА СФАТЕТЕ ВИЕ ШТО САКАМ ДА ВИ УКАЖАМ НА ВАС. Мене ми е доцна за каење и за се затоа сфатете вие и не се впуштајте во вакви врски, тешки се искушенија и болката!
ОДВОИВ ВРЕМЕ ДА ВИ УКАЖАМ СПОРЕД МОЈАТА СУДБИНА ДА СФАТИТЕ, и благодарам што одвоивте време за мене д аме посоветувате бидејќи да неможам назад без него и затоа барам мислење на прашањата ...

 

Мислам дека си многу млада за ваков комплициран живот.
Не ти требаат од сега вакви проблеми, па макар и да се разведе. Ќе најдеш некој што ќе те сака и ќе почнеш се од почеток со него.
Ќе го преболиш...само треба време.

 

Тоа ти се вика,младост лудост

 

Хмм па може да се случи и да си постар
Само што мислам дека нема потреба од вакви драми на таа возраст. Цел живот ќе и се искомплицира.
Да беше 10-15 години постара, би и дала друг совет.
Вака си ствара непотребен стрес и проблеми..
Тешко е кога сакаш некого, сите знаеме колку боли. Ама во овој случај дали вреди да се жртвува цела младост, за некој што има 3 деца и „можеби“ би се развел.

 

Ova ne e ludost.ova e glupost.
Vo red e.sekoj moze da pogresi.ama uporno da ja mavas glavata vo dzid,toa e veke glupost.

 

Ама ај докажии
Не видов до кај е со родителите,се откажаа

 

се плашам дека никој нема да сака да е со мене...мислам дека не заслужувам добро после толку лоши работи што ги сторив...

 

кажав не се гледаме тука каде што живеам, ја вратија довербата, и повторно сум истото што бев за нив бидејќи мислат дека сум престанала....не им давам поттик да се сомневаат

 

во право сте, ама ете се мислам дека не заслужувам подобро после се, мислам немам каде немам со кого... иако имам се што човек би посакал јас упорно во него одам а зошот? не знам не ми е јасно....искрено не ми е

 

благодарам за советот, мислиш ќе бидам и јас како и другите некогаш? ќе бидам среќна после толку гревови? се плашам од самотија се плашам од тоа што го заслужив и мислам немам избор освен со него...залосно за мене нели? кукавица сум...

 

Ne znam zosto si go kompliciras zivotot.
So koj pamet ti veruvas deka toj nemal nisto so zena mu pa i doniral sperma za tretoto dete

So sila budala se pravis.
Rascisti zasekogas so nego,najdobronameren sovet ti davam,tri deca ima ne e mala rabota da rastures semejstvo.
Ne mi se ni veruva deka mozes da go rastures osven ako ne go ostavi zena mu,zatoa sto toj po tvojata prikazna i tebe i nea a moze i drugi da ve vrti kako sto saka.

Ne e vistina deka nemas poveke sansa ili zivot.
Lugeto pravat greski pa pak dobivaat sansa.
Zamini na fax i izbrisi go nego i se povrzano so nego od tvojot zivot.
Ispagaj,zapoznaj novi luge i ke si najdes ljubov.
Vnimavaj ovoj pat da bide slobodna.

 

А да го избришеш идиотов од твојот живот на пример? Па уште и омилено дете си имал тој ваквите родители не ги бива. Немој да си трошиш време со него, и најдобар нека е сега. Не мисли дека никој нема да те сака, ова не е една грешка само, бараш поддршка за да си го упропастиш животот, не е во ред и ништо добро нема да ти донесе таа врска само ќе тапкаш во место цел живот

 

Лузните остануваат