Да му раскинам и да одам во странство или да останам со него?

Devojcheto ima ushte cela uchebna godina, chetvrta sredno da trgne i da zavrshi, pa duri togash shto kako. Do togash ima vreme, a so ogled na toa shto na ovie godini godina se oseka kako dekada, malku prerano e planiranjeto za shto, kako, kade, so kogo...

 

Мојата ситуација е по комплицирана и навистина ми требаат искрени совети.

Имам скоро две годишна врска и двајцата сме по 26 год. се сакаме премногу, планираме иднина (веридба, брак) од различни градови сме ама далечината воопшто не е проблем, веќе се навикнавме.
Некој месец бев надвор од Мк и се беше преубаво, освен што ми фалеше дечко ми ама ете преживеавме.
Морав да се вратам затоа што ограничен ми беше престојот ама имам право да одам уште на една година (доколку успеам да најдам работа, можам да останам подолго).
Ситуацијава дома ми е хаос моите се разведени ама живееме во иста куќа, татко ми е алкохоличар, мајка ми е депресивна и постојано е исклучена од се или пак има моменти кога се дери, урла без причина. Брат ми си работи и не се замара за ништо.
Јас запаќам во депресија, неподносливо е дома, немам другарки, не можам да најдам работа постојано сум дома и се ме тера на плачење. Премногу сум нервозна и ми иде сите околку мене да ги убијам.Единствена среќа во животов е дечко ми, покрај него како да сум сосема друга личност, весела, насмеана, среќна, смирена ама и тој е далеку
Е сељ бидејќи доста пати сме разговарале за врак и знам дека го сака тоа
Му предложив
Да изнајмиме стан, да си се вериме и да си живееме или да одиме и двајцата во странство да почниме нов живот далеку од сите.
Ама на него не му одговараат ни двете опции за првата скапа била киријата па снетки па храна ова она.. За второто на кој ќе го оставел родителите, кој ќе се грижел за брат му кој патем има 20 год дечкото.
Не сакам да го уценувам ама јас навистина немам сила да го издржам сето ова, едноставно ја мразам куќава и се гушам тука.

Ми треба совет од вас дали да го убедувам да се вериме, да го убедувам да заминиме или да заминам сама јас и да раскинам со него.

 

Неговио брат има 20 години, не е мало дете може и он да се гриже за родителите он или не е сериозен за брак или да живеете заедно сами или не може да се навикне да живе без родителите му, а и сето тоа се изговори за сметките.
Тебе дома лом ти е, не можеш глава да кренеш и таман си нашла прилика да се отргнеш од сите проблеми сега он така ти праве. Јас на пример ќе му кажам ако нејќе он со мене, јас сама ќе си одам и он нека крше глава. Нема шо да го убедуваш за веридба, ништо не бива со сила. Ако нејќе да дојде со тебе, тргни си сама и ич не му ја мисли.

 

soglasna sum,ti sto ne trpis uste ti fali i on neodlucen.decko ke najdes sekogas,toa ne e problem.gledaj da si go sredis zivotot,a ne brat mu i bilo koj da tintras vo slucajov ,zamini sama i bidi srekna

 

Ејеј дечковците доаѓаат и си заминуваат Прво среди си го ти животот замини си во странство таму работа ќе си најдеш нови другарки туф туф колку ќе ти биде топп а и таму ќе си најдеш нов дечко нова среќа нова љубов,кој повеќе ке те цени и сака

 

А зошто го тераш да се верите? Што ти неможеш да бидеш самостојна, треба да се вериш со некој за да ти ја плаќа киријата?
Најди си работа и сама плаќај си кирија, не ти треба вереник за тоа.
Очигледно дечко ти не е спремен за такво нешто, убаво му е дома и несака да ги остави родителите. Неможе да го тераш со сила и со уцени да замине од дома или да одите во странство.
Твоите проблеми се само твои и ти решавај си ги сама, не е дечкото должен ради твојата лоша семејна ситуација да го напушта неговото семејство ако не го сака тоа.
Самата размисли што ќе правиш, самата одлучи што ти е побитно во животот и тек тогаш одкако ќе одлучиш што сакаш разговарај со него и кажи му ја својата одлука и прашај го дали ќе те поддржи во тоа. Ако нејќе, нејќе, продолжи си сама, незнаеш што ти носи животот...

 

^ Во странство луѓето се осамостојуваат многу помлади. Братучед ми живее во Конектикат и откога стана полнолетен живее сам, сам готви и сам се пере.
Само балканскиве мажулиња на 26 години уште мајка им им' пере гаќи и знаат само две јајца да испржат.
Проблемот е всушност поголем, на ова поднебје маживе се целосно зависни од нивните, не ствараат ништо и чекаат наследство од нивните, куќа/плац сеедно и после во една куќа се гушат 10 души, па ете ти проблеми.
Девојката со нашиве услови и плати дека ќе успее да плати и кирија и храна и сметки, мало морген.
А тоа дека требало 20годишниот брат да си го чува, да не знаеш дали да се насмееш или да заплачеш.
@Rum-Plocka раскини му и оди си во странство среди си го животот. Не можеш да живееш во нездрава средина како дома, ниту да бидеш со дечко кој очигледно воопшто не го засега како ти е на тебе, си го гледа својот комодитет, уште е залепен за неговите ко мало дете, а планирал наводно иднина со тебе. Утре, задутре ќе се тепа со брат му кој поголемо наследство да земе, затоа што така функционира тоа кај нас. Не се способни да створат, да платат сами кирија, туку да си чекаат на готово од дома. Ја со таков куче не би чувала, не па да планирам брак и деца.

 

Воопшто не верувам дека твојот дечко е спремен за брак, да би бил верувам дека би пронашол решение и компромис.
Не е изговор ни киријата ни пак неговите а најмалку брат му кој воедно верувам дека е доста голем и си ги гони своите работи.
Да сакал тој вистински да биде со тебе во нешто посериозно верувај дека би пронашол и решение и начин, но тој очигледно е кукавица која не сака да ти ги образложи работите на мегдан, туку само збори како тоа сакал со тебе но не било изводливо.
Ова е најголемата глупост што сум ја слушнала, а ти за твое добро би требало да ги отвориш очите малку повеќе и да не си замислуваш некој си розов свет со ваков човек.
Уште нешто важно што би сакала да ти кажам е дека правиш најголема грешка што мислиш дека ако бараш очајно да се омажиш ќе се спасиш од твојата фамилија и проблемите, бракот не е решение за овие проблеми.
Затоа би ти дала совет да размислиш два пати пред да направиш нешто за кое подоцна скапо ќе се каеш.
Решението е во самата тебе и во твојата борба за твојот сопствен живот, да така иако е тешко треба да почнеш од некаде и да се бориш за да утре тебе лично ти биде убаво, а не да тражеш да се омажиш и да мислиш дека ќе ти завршат проблемите.
Доволно си возрасна за да почнеш да си го менуваш ти самата животот, а не некој друг.

 

Најискрено, замини, најди работа, а може ќе најдеш и нов дечко. Од кога ќе најдеш работа, после 6-7 месеци викни го да дојде и види како е заинтересиран за странство. Ако ти дава некои глупи изговори, почекај го да си дојде дома и раскини му, бидејќи очекуваш маж, а не мамин/татин син.

 

Си му предложила, те одбил. Повеќе нема потреба да го убедуваш да се верите или да доаѓа со тебе во странство.
Животот е твој. Ако имаш шанса да заминеш, тогаш зошто уште си овде и вака се измачуваш?!
Девојче, зграбчи ја шансата и бегај колку што можеш. Оди и со сите свои сили избори се таму да најдеш работа и да си останеш подолго. Овде и сама кажуваш, многу тешко е да најдеш работа, а и да најдеш е уште потешко со една плата да плаќаш сама ќирија, храна и сметки и да имаш некој денар на страна за секојдневните потреби.
Затоа, донеси одлука и соопшти му ја на дечко ти. Нека одлучи сам што понатаму. А ти, искористи ја шансата додека можеш, незнаеш што ти носи утрешниот ден.