Заљубена сум во најдобриот пријател

јас мислам дека и тој осеќа нешто спрема тебе и нејќе да те изгуби..можеш да го сватиш тоа поаѓајки од фактот дека тој се загрижил оти ти не се дружиш мн со него и кога ти рекол дека не го сакаш веке ...аххх и мене ми падна тешко оти знам како е ....биди искрена со него,кажи му што чуствуваш..искреноста е најдоброто нешто во животот јас искрено мислам дека ке успеете ова ми пичи на нешто повеке од пријателство..пораки за добра нок она онаа аххх убавини ви посакувам среќа и чекам позитивни вести

 

Ех темаваја даја писував па немасе да биде толку лично моја...
Вака беше, ја дете ко дете дојдено од помал град се стационирав во една околина во која немаше услови да не бидеш приврзан за луѓето. И се заљубив ја некако лудо во еден дечко, ама попуст, он ме гледаше мене ко другарка. Ама нели ја нема да бидам а ако не бидам патетична и не си ја лупам главата од зид по него па продолжив да си гаам чувства кон убавиов. За цело време до мене беше тој, мојот најдобар другар, од сите ваши другари подобар и поблизок, бевме по 17-18 саати на ден заедно, у школо, после школо кај него или некаде надвор, заедно учевме, заедно неучевме, заедно јадевме, заедно пиевме, дома само за спиење си одевме, некогаш и тоа го правевме заедно, нели другарски. И така цели 3 години. Некаде две недели пред да почнеме 4та ми пиша, не беше во државата и ужасно си недостигавме, ми пиша дека ме сака и дека сака да пробаме нешто, е мене ми се запали сијаличката, мојот БФФ ме сака, ама зошто мене пепрутки во стомак ми леткаат, значи има нешто, таа вечер си пишувавме цела вечер. Цели две недели едвај чекав да поминат, летав во облаци. И поминаа, јас си се вратив во големиот град и љубовта веќе тропаше на врата, не знам како помина патот од Аеродром до Универзална, знам само дека кога ми отвори врата животот ми се смени. Цел ден останавме заедно, се љубевме, се гушкавме, уживавме како да утре нема. Но јас бев во некој проблематичен период, а тој мислеше дека тоа е така бидејќи наеднаш се се смени, бевме заедно некои месец дена, не му кажав дека не е во право и нашата врска заврши. Бев во уште полоша состојба, но бев пресреќна што воопшто продолживме и да се дружиме, да бидам искрена и поинтензивно. Во меѓувреме си фатив и дечко, со кој сеуште сум заедно и кој ја знае приказнава, но јас сеуште не сум начисто со чувствата кон него, осеќам дека можело нешто да се смени, не дека го сакам, фала богу не сум во толку очајна состјба, но знам дека можеше да опстане љубовта само ако сакав силно да биде така. Ние сме сеуште блиски, можеби помалку од порано, но и јас и тој знаеме дека сме секогаш тука еден за друг, се гледаме повремено и си се осеќаме сеуште блиски. Но прашањето остана, дали можев да направам нешто, можев знам, ама ете судбина.
Мојот совет е, немојте да ја направите мојата грешка, да пропуштите шанса, па цел живот да се прашувате што ќе беше ако беше. Седнете, разговарајте, објаснете се, ако се појавила искричка, сигурно ќе пламне, само му треба малку страст и искрена желба. Јас имав среќа барем да останам блиска со мојот БФФ, па на тие месец дена се сеќаваме како на интересен период од нашиот живот, не дека многу често го споменуваме, повеќе останатите го споменуваат од нас, но знам дека не сакам да го изгубам во животот, сакам да биде тука и понатаму. Сега знам дека да се врати времето ќе се обидам да направам се да ја задржам врската, но ете што било било. Сега ми е убаво со дечко ми, а знам дека и тој остана тој, мојот БФФ( бест френд форевр )

 

ке се приклучам на темава....
моментално и ја сум во таква ситуација..... го сакам најдобриот пријател и незнам што да правам да му кажам не можам.Секој ден е со мене,заедно правиме се , се радуваме на исто,плачеме на исто,ги знае сите мој тајни(освен оваа),му ги знам сите тајни,најубаво ни е кога сме сами и правиме некој работи само другарски ,очите ни светкаат и на двајцата (тоа сум го приметила) кога ке се доближеме еден до друг и седиме така гушнати додека некој не не прекине.Што се однесува до нас би седеле така вечно. Сепак пак ме смета за најдобра другарка.... Никогаш ми нема речено те сакам али 4есто ми кажува дека многу му недостигам.Само покрај него се 4уствувам срекна и безбедна.Што мислите,да му кажам дека го сакам или да си ќутам ?? Да не заборавам да ви кажам многу е срамежлив и се што прави прави во момент. Никогаш се немаме скарано за ништо но 4есто се р4каме онака малку за да ни биде после тоа забавно.

 

Многу е тешко ова за другата страна, мене еден другар ми рече дека е заљубен во мене дека од првиот момент ова она сака да е заедно со мене а јас цело време како најдобар пријател го имав. Кој шок беше за мене кога ми кажа, јас го прашав во која е заљубен затоа што предходно ми кажуваше за секоја девојка а тогаш последните недели ме одбегнуаше и разговарав со него и ми призна сега во очи не можеме да се гледаме и тој ме игнорора и криво ми е што си изгубив еден таков човек.
Затоа мислете два пати дали и тој/таа има чувства за вас за да не изгубите битн човек од животот.

 

Ke цитирам бидејки малку ми чудно....
тој ти кажал дека те сака а ти само сакаш да си го имаш како пријател. Ок ама не си требала такво прашање да поставиш..... едноставно само си требала да му кажеш те сметам за пријател и толку.
Кај мене на почетокот пред 3 години му кажав дека го сметам само за пријател и сега се труди околу мене ама мене ми е незгодно туку така само...

 

Јас му реков дека ми е само пријател и дека сум заљубена во друг и тој си свати и си се тргна настрана, а јас не го прашав дали е заљубен во мене него прашав дали има некоја и тој си ми призна како и да е ако си сигурна дека и тој те свиѓа кажи му ако не подобро молчи за да не го изгубиш и пријателството.

 

Феминки ја му кажав бидејќи осетив колку е топол спрема мене, се плашев како ке изреагира ама помина. Ми го постави прашањето зошто не сум му кажала досега?
ја му кажав дека ми беше страв да не те изгубам.
Потоа ја го прашав истото и он ми вика зар ништо не примети досега.

Сега сум многу срекна и сигурна дека животот ке го делам со него.


Rose 96 ти благодарам на советот и си решив да го послушам моето срце