Кога да му се каже на партнерот/дечкото дека не сакате деца?

По некоја логика подобро е да му кажеш пред да ти стане партнер/дечко...Ако чекаш прво врска да почнете, да почнеш да го нарекуваш дечко, па тек после да му кажеш, не е фер.
Може човекот има сериози намери, а ти не му кажуваш за толку битна одлука.

Во првите 2-3 гледања кога на маса полека се вадат картите.

Лично јас би му била многу благодарна доколку некој на почеток ми каже таква работа (дека нејќе деца или сака многу деца), отколку да се затрескам во него и после на сите тешко да не биде па да не може да се најде никаква средина.

 

На прво гледање не би кажала ни под разно, од причина што на прв состанок не знаеш дали имаш сериозни намери со личноста или не. Доколку мене некој би ми кажал вакво нешто на прв состанок би се зачудила и тоа многу.

Ако веќе подоцна се прави муабет за официјализирање на врска и нешто посериозно, тогаш е време да се игра со отворени карти. Искрено јас не би можела да се затрескам во некој ако сме заедно месец-два без обврски еден кон друг, па затоа ми е апсурдно да споделам таков личен став уште на сам старт.

 

Па како не знаеме дали се бендисуваме ако веќе сме почнале врска? И јас не велам на почеток на врска да се планира семејство или да паѓаат ептен сериозни муабети. Ама онака низ муабет не би пропуштила да напоменам. Понатаму, секако доколку не се предомислам, темата би добивала се посериозен карактер. Важно е јас да си кажам, па сакал партнерот ме сфатил сериозно или не.
Ама да кријам или одолговлекувам никако.

 

Па не верувам дека е намерно криење. Треба спонтано тие муабети да се направат. Јас еве не знам дали сакам да имам деца. И да речеме, со некој да почнам да се гледам, сигурно нема таков муабет да му свртам одма. Прво, интима е. Без оглед дали не сакам ни едно, или сакам 10 деца. Не ми иде одма таков муабет да направам.

 

Добро, јас само одговорив на прашањето на членката која праша кога треба да му се каже на партнерот дека не сака деца воопшто. И си кажав свое мислење. Ниту мора таа да ме послуша, ниту пак некој друг.

Мене ми се случи слична работа и многу непријатно се почувствував иако уште немав деца тогаш. Лично јас повеќе ценам искреност и тоа што порано отколку да помине повеќе време. Секоја информација си има своја тежина и партнерите одлучуваат кога и дали ќе ја кажат. На свој ризик, нормално.

 

Abe kikiritce mene po muabetive tvoi mi izgledat deka ti ne si zena za obvrska,ti izgleda si naviknata legni naspi se ,stani najadi se,zamini na rabota ,prosetaj si...a so bebe ke trebit da se stavis malku na "hold" da stojs celo vreme so ciceto na raspolaganje,da mies kaki ,da ne spies so noki ITN...zato uzivaj vo zivotot slobodna i sama bez zamaracija!

 

Зависи, дали кога ќе праша, дали кога ќе ги побара... Штом ми се свиѓа, а приметам дека не ми е истомисленик, нема да навлегувам во разговор на тие теми.

 

@Ana_mk овде на членката мислење и давав како да каже. Можам јас и без тие уживанции, се изнашетав за цел живот по кафичи чуда ама имам обврски со работата. Имам страв од бебиња чување, партнерот тоа го знае, ама ете мајките во друга тема ме охрабрија дека кога ке имам дете ке заборавам на стравот.

Инаку подобро е да си ги признаеме слабите страни на старт и така да се усогладуваме еден со друг за децата да не патат заради неспремност на родителите.

 

На почеток на врска или гледање со некого како год некој си го нарекува сигурно тоа не би ми било прв муабет. Се додека не видам кон што води таа врска сметам дека такви сериозни теми не се потребни за разглабање. Од друга страна сигурно дека нема да влечкам некого за нос 10 години па тогаш да му кажам.

До сега немам размислувано за деца иако сум имала сериозни врски. Ставот секогаш ми бил дека во тој момент не сакам дете, како што и сега на 30 години сеуште не сакам дете уште утре. Во ред е да се држат картите отворени и да не се кријат такви сериозни животни прашања, но се си има свое време. Кога ќе видам дека врската е повеќе од едно идење на пијачка петок-сабота и идење на одмор или зимовање би седнала и би разговара со партнерот доколку сум децидна по тоа прашање.

Од друга страна има многу девојки и момци кои викаат дека не сакаат дете па со тек на време се "предомислуваат" најверојатно кога после некоја година ќе созреат емотивно,интелектуално или финансиски а најбитно кога ќе најдат вистински партнер па затоа пред време не би трчала ко прле пред магаре со такви изјави.

Врската и човекот покрај вас сами ќе си кажат кон што водат и што е потребно за двајцата да бидат среќни и исполнети.

 

Ги прочитав сите мислења и мило ми е што ги има доста на број. И јас размислував и мислам дека сепак не е во ред да се каже на сам почеток на врска. Што ако тој не си замислува толку далечна иднина со таа личност? Можеби бил повреден во минатото, па сака се да се одвива постепено и пополека, а девојката уште прв месец за деца му зборува? Можеби во моментот кариерата му е на прво место, па семејство не му е ни на ум. Мажите на 30+ години веројатно имаат веќе оформено мислење дали сакаат деца или не, но сепак мислам дека речиси секој маж би се „исплашил“ ако девојка со која од скоро излегува почне да му зборува на тема (не)оформување семејство. Во конкретниот случај се работи за 30+, 35+ возраст на партнерите. Во лабав муабет уз кафе спомнато е дека не сака деца, на кое тој одговара дека деца за него се некое идно време, а дека денес жените раѓаат и на 42 години па нема зошто да се брза... Останато е на тоа.
Е сега, и таа „врската“ не е некоја сеуште дефинирана врска, така што ако почне да се збори за деца, може да фати магла човекот И јас би фатила магла ако некој уште 1-2 месец ми зборува на тема деца.

 

Има огромна разлика дали некоја личност не сака деца во моментот, ама планира да има дете во иднина, или личноста воопшто не сака да се реализира како родител.

На прв дејт сигурно не, ама откако врската ке стане сериозна, за одредени прашања треба да се разговара отворено. Да не биде "ама ја не сум знаел(а)". Има разлика од одење на дејт колку да помине времето, и дејт на кој одиш со личност која навистина ти се допаѓа и те привлекува и би сакал(а) да биде твој партнер.

Е сега, не можеш од личност која има 20 години да очекуваш сериозност, ама ако некој што има 30тина години има ваков став, минимални се шансите да го смени мислењето.

Теми како деца (дали и кога), место на живеење (со родителите во еден влез, со родителите во посебни влезови, на различна адреса итн/), развод, дете од претходен брак, неплодност, одредени болести и зависности, се интимни и многу, ама многу битни за партнерот. Порано или подоцна ке ги отворите сите теми, а помалку болно е доколку на време кажете какви ви се плановите и/или проблемите со кои се соочувате.

Фер и човечки е да кажете отворено, што поскоро - тоа подобро.

 

На самиот почеток.
Ама како уз муабет.Немора одма првото излегување.После недела, месец.Кога ќе дојдете на однос каде што ќе се поискрени, по лабави.

 

Зошто да би била осудена од некого ако ете си одлучила, сватила, созреала доволно за да бидеш своја на своето и не сакаш деца. Тоа е ок. Не на секој им се преоритет деца, не секој умее да се справи со деца, не секој го исполнуваат деца.
Ти од самиот старт се ограничуваш со предрасудите на народот и сваќаш дека тоа "не е во ред" според народот нели а секако дека би било во ред и ок бидејки во време на демократија и 21 век секој си има право да си избере што сака од животот.
Сметам дека кога се запознаваш со некоја одредена особа во животот и кога сваќаш дека оди со чуства на нешто посериозно во самиот момент на таа близина треба да се кажат овие ставови на партнерот за да подоцна не дојде до некакво разочарување заблуда па и раскинување / разведување.

 

На сам почеток уште се зборува за тие работи.Кога гледаш дека станува сериозно се кажува на време,да нема забуни понатаму.