Vo vrska sum 4 godini, no nekako kako se so nego da postana navika. Strav mi e da prekinam .. strav mi e zosto toj mene mi e i drugar i drustvo i se. od koga sum so nego sekoj den sme zaedno. ako se odelam od nego mi se cini deka ke bidam izgubena, mi se cini deka nema da izleguvam ... a za da bidam so drug vo nikoj slucaj ne pomisluvam. drustvoto koe go imav porano i tie veke imaat seriozni vrski, a jas ne sum nekoja druzeljubiva za da steknam novi prijatelstva. Strav mi e da prekinam so nego.. strav od osamenost. Sto bi napravile vie da ste na moe mesto? Odnapred Blagodaram
Ани во секоја долга врскаа доаѓа до момент кога ни е се досадно, монотоно и ја имам долга врска па сум имала вакви кризи и периоди. Пробај да смениш нешто, освежи ја со нешто врската излези со другарки неколку дена нека ти зафали малце па и направете некоја пауза. Ако го сакаш бори се ако не пробај со ова па ако не иде значи не треба да си со него. А за осаменоста па уште си млада кој знае се што ни носи животот
зошто не разговараш со него за тоа......Но сепак нормално е да го имаш тоа чувство.И мене некогаш ми се здосадува,а другарки немам за секој ден и по цел ден сум со дечко ми.Или па добро би било да направите мала пауза,но зависи тој можеби нема да те свати..
Разговарај со него дека се веќе старата рутина ти е досадна .. направете некои промени 4 години не се малку . Ако не го сакаш в ред , раскини му ( треба да си сигурна во ова ) .. Тој исто така ти е во друштвото во кое си и ти .. тоа е малку комплицирано , и јас исто се најдов во таква ситуација . Од кога прекинавме да збориме престанав и со цело друштво да се дружам . Така идат тие работи ако го сакаш ... Но нема да се однесува тоа за тебе само и само ако не го сакаш .. зошто тогаш ќе си го гледаш само како другар и нема да го изгубиш цело друштво зошто нема да ти пречи неговото присутство Не значи дека ако раскинете , раскинуваш со цело твое друштво
Едно дирекно прашање: Го сакаш? Или одиш со него од навика? Нормално е да има таков кризен период во една врска. 4 години не се малку-вие сте се навикнале еден на друг! Сте се прифатиле со сите недостатоци и предности. И јас би те советувала да разговараш, да му кажеш дека сакаш промени. Направете пауза некое време (неколку дена) и за тоа време и двајцата средете се емотивно. Кажи му дека не си среќна, да ти даде време да видиш дали е она истото чувство-љубов што некогаш си го чувствувала, или пак е обична навика. Ако за тоа време резлизираш дека сето било навика, најдобро ќе биде да раскинете..Се надевам дека се ќе биде како што треба
Јас се наоѓам во идентична ситуација и веднаш штом го прочитав насловот се насмеав...пиши што направи и како помина! може ќе ми помогне.. поздрав и многу среќа
Немам среќа со него, но немам ни снага да му кажам збогум. Година дена беше што беше, се' се смени, се' некако премина во навика. Не дека не го сакам, не можам да си го замислам денот без неговото присуство, без да му го слушнам гласот, ама такви кавги за зашто-пошто не се трпат повеќе. Одеднаш се' почна да му смета - демек сите други ми биле поважни од него и какви ли уште не глупости... Никогаш не се однесуваше вака детски, стварно не знам што му се случува, разговараме постојано и се вади на тоа демек периоди се, ќе минат. Извини братче, немам нерви за некојси да ми игра чочеци по нив. Се плашам дека се ближи крајот, а не сакам ни да замислам како би ми било без него..се мразам еј!
