Опсесивно-компулсивно пореметување (Оbssesive compulsive disorder)

Za zal, moeto iskustvo so lekovi e loso. Pojse negativni posledici, otkolku pozitivni.
Zatoa preferiram drug nacin, ako postoi .....

 

Многу важни се лековите за окп. Можи и терапијата не ти била погодена. Затоа што окп оди со повисоки дози од 50 до 200 мг на серталин, односно асентра. Понекогаш и антипсихотик. А ако не ти одговарат се прави промена на терапија. Па и психијатар. Когнитив бихевиор психотерапија е најдобра за окп. Те учи како да се справиш со окп после прекинот на терапија. И секогаш има начин да се справиш со проблемот

 

Dolgo vreme se macam so ovie problemi.
Dva pati sum probal so terapija.
Baram drugo resenie. Bez lekovi....
Spored vas, mozam da probam so takva terapija (kognitiv bihevior psihoterapija)?

 

За окп се препорачва медикаментозна терапија со когнитивна заедно. Јас не можам да ти кажам конкретен одговор, бидејќи не сум стручна. Најдобро ти е консултација со психијатар/психолог. Во Скопје ги имаш Когниција, Вера Типко и Mindlab.

 

Последниве денови/недели почнаа да ми се засилуваат симптомите на ОЦД, заедно со анксиозноста. Кај мене одат рака под рака.
Тоа што го забележувам последниве денови ми е потребата за константно туширање, некогаш и до 3-4 пати на ден.
Сфаќам дека со ова нарушување има само ремисија... тешко дека некогаш целосно ќе се ослободам од компулсиите. Се откажав, го прифатив како дел од себе, за жал.

 

Ne se otkazuvaj. Spored mene, potreben e dobar motiv za da se resat tie problemi. Motiv koj ke te natera da preseces.

 

Го имам ова пореметување уште од дете.
Морам да допрам или поместам некој предмет, кога ќе видам некој билборд со натпис ги собирам буквите, повторувам во себе одредена реченица со цел да ги оправдам несаканите мисли кои ми доаѓаат, постојано имам лоши мисли кои знам дека немаат врска со реалноста и се резултат само на мојата имагинација но сепак ме мачат.
Никогаш не сум разговарала со стручно лице, бидејќи сум свесна за се и знам дека сето тоа што го правам е поради опсесивно - компулсивно растројство.
Искрено и не верувам многу во разговорите со психолози и психијатри, нормално се додека не постои навистина сериозен проблем за кој мора да се побара помош.
Бидејќи некогаш и разговорот може да те натера да навлезеш уште подлабоко во она што те мачи.
Не сум информирана за лекарствата за оваа болест па тоа нема да го коментирам, а ако некој користел ме интересира дали му помогнале.
Мислам дека ова пореметување воопшто не е за потценување, но најважно е самиот со себе да расчистиш и да сфатиш дека мораш да ги игнорираш мислите.
Мене лично ми беше полесно кога прочитав подетално за симптомите и се пронајдов, видов дека има многу слични случаи како мојот и тоа не е ништо страшно.
Не бегајте од проблемот, соочете се и научете да живеете со него.

 

Јас имам ОКП од мал, само сега добив и име на тоа што го чувсрвувам на дневна база. Кај мене епизодите на опсесивност се разлочни и се менуваат на периоди (од неколку дена, се до неколку години). Решив да превземам чекор и отидов на псохијатар и ми препиша Елицеа во комбинација со Хелекс. Тоа можеби би помогнало за биолошкиот (генетскиот) аспект на болеста, ама за она што е "научено" во текот на животот за да се стекнеме со опсесивни мисли потребна е CBT терапија, поточно ERP (exposure response prevention), која спаѓа под CBT трхники. Ако се интересирате за ова, топло ви ја препорачивам да ја прочитате Freedom from obsessive compulsive disorder.

 

Здраво дечки, пред 2 месеци добив прв паничен напад......една нед се стабилизирав наредната беше ок , после пак со некој црни мисли.Се зафркнав што читав на инетрнет дека некој се самоубивале беселе,труеле и веке 3 недели ми е тоа во глава неможам да го извадам таа мисла, многу се нервирам... дали на вас ви се има случено да имате таква мисла подолг временски период.. јас закажав на психијатер сега на 28 ке одам бидејки 2 месеци како ми се случи сакам да си преземам мерки.. оти имам све во животот дечко,родители,сестра све не сакам така да мислам дека нешто ке ми се случи и дека јас нив ке ги напуштам... не сакам ништо само таа мисла да ми исчезне......и никогаш не читајте на интернет свашта има

 

Можеби посоодветна ти е оваа или оваа тема, а и ќе наидеш на повеќе мислења околу паничните напади.

 

Hello there, Може ли да ми кажеш како успеала сестра ти да се справи со овој проблем?

 

Неодамна ја најдов на youtube. Мислам дека има многу корисни совети за OCD и дека е корисна и за оние кои страдаат од OCD и за оние кои имаат дете со ваков проблем:

 

Дали некој прави ERP во Скопје?

 

Не сум запознаен за тоа, ама мислам дека не, колку што успеав да истражам.

 

Zdravo Prominent,
Bidejki I jas go imam istiot problem, sakav da prasam dali pronajde nacin da se izboris so kompulziite ili dali mozebi si posetila psiholog/psihijatar? Sekoj sovet I mislenje ke mi koristi.

 

Имам ОЦД. А ми требаше долго време да си признаам. Го препишував како нормално однесување. Почнало највероватно кога бев дете. Откако памтам за себе наоѓам неправилности на своето тело лице раце и ги чепкам. Како дете со брат ми си отваравме рани на скалп и позади ушите. Па ако бев паднала со месеци не и давав на гребнатината да зарасне. Во пубертет толку ги копав акните што си оставав лузни. Сега ја чепкам долната усна наоѓам суви нерамнини и грицкам копам додека не пуштам крв. Кога сум под голем стрес со недели истата рана ја отварам. Тие моменти сум исклучена ништо не допира ни нервоза ни страв ни црни мисли. Како да наоѓам утеха во тоа. Знам и да ги раскопам петите ако се суви. Па да не можам да газам. Со самосознавање и препознавање на време на моите тригери за стрес овие компулсии ги воздржувам. Редовно правам педикир а најчесто ги занимавам рацете со некој предмет шнола ли или топче или пенкало за да не посегнам по усните. Имам купено сто лабела и ниедно потрошено. Тоа растројтво никако да го задржам под контрола. Имам и нештетни компулсии кои само ги препишувам на потребата да сум организирана во домот и кои не ми штетат во секојдневниот живот. Ми кажаа дека нема магичен начин да сопрам ама може да го контролирам.

 

Ме заинтересира да прочепкам и наидов на следново:
Body-focused repetitive behaviors (BFRBs) are intense urges like biting, picking, and pulling that can cause damage. As many as 1 in 20 people have a BFRB, but they can be dismissed as “bad habits.” While BFRBs share some symptoms with obsessive-compulsive disorder (OCD), they’re not the same. They’re also different from self-harming rituals, like cutting yourself.

Значи има слични симптоми како OCD, но не е исто. Кога сум под стрес, нервозна, загрижена, секогаш ја гризам долната усна, а често и кожата околу ноктите, се' додека не пуштам крв и додека не здоболи. Никогаш не придавав големо значење, мислев дека е издувен вентил, дека сите имаат некоја лоша навика за справување, а ова е мојата.
Ми пречи кога ќе видам толкава дупка во устата. Сум пробала да ставам кармин во моментот или да пренасочам мисли, но не ми помага. Најлошо ми е што некогаш не се контролирам (иако се трудам) и знам пред луѓе да застанам и грицкам усни или прсти.
Не сум пробала да ги занимавам рацете со нешто друго, следно ќе се обидам.
Хм, сподели ако имаш и друг начин за справување со навикава.

Друго што можам да кажам на темата е дека често зборовите и речениците ги делам на по три букви, во главата, не на глас (не знам како да објаснам). Ова најчесто го правам кога разговарам со некој и имам голема трема или после разговор за нешто надвор од комфорната зона.
И јас сакам да сум организирана. Се' да е право наместено, облеката и предметите по боја. Дури и апликациите во телефонот ги редам по боја, стикерите на Фејсбук....Ако знам дека нешто во некоја фиока не е на свое место, не можам да извршувам други обврски додека не средам. Кога одам на одмор прва работа ми е да распаковам куфер и се' да наредам на мој прифатлив начин.
Дали е OCD не знам, не мислам, бидејќи колку-толку можам да го исконтролирам и да не се опседнувам толку со тоа, не ми пречи во секојднрвниот живот. А и не мислам дека ако не направам така, дека ќе се случи нешто лошо, што е случај кај OCD.

 

@Ugly Duckling баш ми ја најде дијагнозата. Само не би ја ставила сеуште како BFRB бидејќи сепак сме свесни дека се самоповредуваме некако тенка ми е границата. Сепак кога ке видиш и многу лесно е да се најде во денешно време некаква дијагноза за психичко растројтво ако убаво прочепкаш и се самоанализираш, со овие нивоа на стрес и обврски секојдневните лоши "навики" поминуваат испод радар како нормални. Го сватив ова кога пост породилно со сите хормони на најјако и сред доење си ја копав устата. Па си помислив ако детево учи од мене еден ден и тоа ќе почне да ме имитира и да си го уништува убавото муце. Тоа ми беше најголем двигател да се воздржам и најдам начин да си го одвлечам вниманието.

Негата е број еден алатка која ми помага. За жал не трпам лабела и кармини за постојано да ми ги прават меки и мазни усните. Па во времиња кога знам дека лесно ќе се исушат пример постојан студ или жештина правам пилинг. Некогаш природен со шеќер и мед, некогаш со обична паста за заби и меко рапаво крпче. Така нема по што да посегнам. Исто и сум забележала ако ставам нокти акрилни или гелни со автоматски затапени краеви нели подебели ги прават заради силина неможам и да сакам да почнам нов процес од што не фаќаат. Ова со занимација на рацете ми е последен пронајден начин. Нека е тоа текстура која ти прија на допир, фолија со меурчиња што пуцкаат, или некое сунгерче од оние squishy со кои играат децава, шнола на клик клак. Кога ќе се фатам дека посегнувам или веќе сум почнала во моментот сопирам и барам друг начин да го залажам механизмот а исполнам нагонот.

 

Dali ima nekoj so OCD iskustvo so Tina Temelkovska od Mindlab?

 

Прочитав некоја страна од темава и искрено... ве молам не се само-дијагностицирајте заради минорни навики што ве нервираат.Ја намалувате сериозноста на нарушувањето.

Тоа што сакате да ви е средено е сосема нормален сегмент од животот, замислете, исто и ако имате одредено компулсивно однесување кое го правите во стресна ситуација, по некое ритуалче пред спиење исто така е скроз нормално.

Луѓе што имаат оцд не можат да живет целосно нормален живот без соодветна помош поради цел круг на опсесивни мисли и компулсивни ритуали, и е крајно апсурдно во ваква тема да пишувате реферати од вашите секојдневни навики со загриженост дека имате оцд зашто морате 1 мин да ги миете рацете.

За ова ги кривам сите филмови и индустрија што на некој начин го имаат нормализирано оцд, како да е карактерна особина што се погодува со 10 прашања на онлајн квиз.Затоа после ќе има мислења од типот абе сите сме по малку оцд.Не, не сме.