Совет и мислење за неверство во брак?

Процес... грешка.. јас би рекла одлука Секој со свое мислење, ти се согласуваш со таа на видеата, јас не. Членката доби совети па нека одлучи што е најдобро за неа.

 

Јас мислам дека никој никого не знае додека не почне да живее со него.
Не поддржувам ич неверство.
Тој човек ако не може да биде верен на една особа, не може никому никогаш.

 

Да, знам дека не треба да брзам. И не го правам тоа. Проблемот е што тука иако е многу добар човек, години збориме за иста работа и не се менува ништо од негова страна. А се работи за мој огромен проблем а воедно и негов, штом сме заедно. Со колегата не е форсирано ништо, напротив и сме некако на одалеченост (барем пробуваме да се одалечиме) ама јас веќе долг период сум во оваа фаза. Не брзам воопшто, од страната на сопругот не наоѓаме решение а се сложуваме за други раб (повеќе функционираме другарски - односите се сосема изладени )
Сосема спротивното ми се случува, веќе долго вниманието и стравот ми е насочен кон тоа, ако колегата најде девојка и заврши приказната. Стравувам за тоа веќе долго време, од другава страна сум изладена ( дури веќе не зборам за решавање на проблемот со сопругот, за којшто проблем порано се карав со него, плачев, сега сум некако индиферентна кон се со него )
Не знам дали сум заљубена и ке помине .. или е она вистинското стварно ама многу долго време е поминато за да мислам дека е краткотрајна заслепеност плус, никогаш во животот не сум чувствувала нешто слично! Се плашам во однос на целава ситуација..

 

Rada15
Пред се размисли убаво за бракот, дали е тоа што го посакуваш навистина, рачунај дека чим толку години не сте мрднале од мртва точка да смените нешто и да решите некои проблеми, дека тоа ке трае и во иднина се додека не ти пукне филм и да го оставиш у импулс.

Реално, ако не си среќна и ако не се пронаоѓаш во браков собери храброст и разведи се, немој да лежиш на тоа дека маж ти е добар човек, впрочем никој не го оспорува тоа но, каде се твоите чувства и твојата среќа?

Брак каде што на почеток упорно не се наоѓа заеднички јазик не се опоравува понатаму, затоа што со години се знаете до сега требаше да се смените едно стопати за доброто на вашата врска а сега за доброто на вашиот брак. Јас бракот ваш го замислувам како влечење јаже еден на едниот крај си влече другиот на друг крај...

Од лично искуство ти кажувам, дека цела година одев со тип само затоа што е добар у душа и зашто е крајно емотивен па ми беше жал да го оставам зашто нели ке го повредам но, за сметка на тоа јас самата тонев во жив песок.

Што се однесува до чувства што ги имаш кон колегата, не би знаеле тука да ти кажеме дали е правата личност за тебе, но, чувствата ти се појавуваат затоа што имаш празнина од страна на сопругот, сопругот твој да беше посветен на тебе и на вашиот брак каде што заедно ке учествувате градејќи го, веруј ми дека немаше да ти се појават овие чувства кон трета личност.

Обично во врска и брак кога ке се појават чувства кон трета личност најчесто значи дека тоа нешто ни фали во врската/бракот и тие особини што ги величаме кај некој друг се всушност особини што ни фалат потсвесно кај нашиот партнер.

Доколку видиш дека не терате никаде со сопругот најубаво разведи се, така и ке се ослободиш од стегите што ги имаш сега.

 

Фала ти многу! Зад секој твој напишан збор стои и моето мислење. Дома сум пробала да им кажам, но ставот ми е дека - толку добар нема да најдеш. И се така... и сосема си во право дека можеби немаше да дојде до ова со колегата ако години не се вртев во кругов..
Мојот проблем е мислам храброста бидејќи тука чувствата се некако оладени а од другава страна не знам дали би биле работите исти ако јас продолжам со мојата нерешителност...
Искрено, се надевам дека ќе успеам да донесам вистинска одлука и да не се измачувам толку...
Многу ми значи советот! Фала ти уште еднаш

 

Веројатно сакаш да кажеш дека немаш подршка од дома, што за жал тоа е најчестата реалност кај нашиот менталитет. Но, се работи за твојот живот.
Мене така ми велеа а и плус дека сум 30годишна па кога ке раѓам, па како тоа сите другарки ми се омажиле и остало... ги седнав и им објаснив дека е подобро да сум сама одколку во несреќен брак, го проголтаа тоа. Пробај и ти така настапи, на крај краева и да не ти се поддршка треба да сфатиш дека си самата одговорна за твојот живот и дека животот е само и само во твои раце.

Секако дека за вакво нешто треба храброст затоа што треба да се соочиш со нешто што е надвор од границите на твојот ум ( мислам на belief systems), ти следуваат соочувања со една поинаква реалност и излегување од комфорна зона чие излегување знае да биде доста тешко и болно.
Тука нека те води помислата дека заслужуваш еден поинаков живот и дека заслужуваш многу повеќе работи од ова што го имаш сега.

Одлуката е исклучиво твоја и се зависи од тебе, дали сакаш да продолжиш вака или сакаш да смениш нешто во твојот живот.

Ти посакувам среќа и многу храброст

 

@Rada15
Ме интересира какви ви се односите моментално со сопругот? Дали барем има некоја комуникација? Дали приметува дека ти веќе не си заинтересирана или му се поставуваш како ништо да не е сменето?
Кажа дека за време додека сте биле во врска, он имал други афери. Дали тоа го сметаш како карактеристика на добар човек?
Не ли се сомневаш дека и моментално нешто има на страна, па за тоа да се губи енергијата меѓу вас?

 

Да, приметува дека не е исто како порано но мислам дека не е свесен за сериозноста .. (ептен долго сме заедно, знае дека никогаш не сум го изневерила - сигурен е во мене и работите помеѓу нас ги сфаќа здраво за готово - сме биле добро и ќе бидеме а како? До тој степен не оди, фокусиран си е на кариерата повеќе - да напредува на професионално поле и that’s all) Во однос на неговите “афери” се случиле меѓутоа во средношколските денови и факултетските денови - па препишувам на детска незрелост ( можеби не сум требала да преминам преку нив иако се случиле тогаш - но ете) Сега, сум речиси сигурна дека не е во некоја врска бидејќи некако напредна на работа и цело време прави планови како што ќе биде со работа. За време на викенди, работи и од дома (присутна сум и гледам дека имаат работа) и е целосно фокусиран на тоа. Се друго му е некако во втор план (финтата е што не сум заинтересирана јас - да навлегувам во детали - некако сум изладена). Не знам дали тоа може да се поправи и како? А дали и треба да се трудам да поправам ? Може, не дај Боже утре со деца ако се осеќам исто... Многу дилеми имам...
Фала ви девојки, за сите добронамерни совети...

 

Фала ти ептен на зборовите и споделувањето на личното искуство. Многу ми значи. Убаво е да слушнеш дека и некој друг има/л слично искуство...
Како ти е тебе сега? Среќна ли си со одлуката?..
Те гушкам! Силно!

 

Суровата реалност е што нема да знаеш како би било ако не се најдеш во таа ситуација. Нема да знаеш дали би било добар чекор да се разведеш и да продолжиш понатаму без него, се додека не се разведеш и тоа го пробаш.
Ако сопругот е разумен, мислам дека со еден искрен, добар разговор би можело да се среди ова.
Во смисла, да му кажеш дека поради одредени причини ти си почнала да развиваш чувства за некој друг и дека доколку се вртите постојано во круг ќе бидеш приморана да го направиш другиот чекор - развод.
Дека сакаш да го решиш ова во името на бракот и на сите тие години што сте биле заедно...
За што и да направиш би ти требало храброст, но верувај ми дека неверството ни самата ти нема да си го простиш а камоли некој друг. Тоа е нешто најлошо што можеш да го направиш некому.

Понекогаш се наоѓаме во вакви ситуации и искушенија со цел да нè научат нешто. Да не научат да бидеме храбри и да ги извршуваме предизвиците на животот или дека можеби чувствата нè лажат.

Немој да мислиш дека си потрошила премногу време со некој. Тој е дел од тебе, сте научиле доста работи еден од друг, но доколку навистина не си среќна, тогаш си го знаеш одговорот.
И да направиш грешка, па што е тогаш животот? Треба да бидеме постојано во една иста средина и да бидеме осудени на вечна комфорт зона и така да ни помине животот? Или да пробуваме да си ја најдеме среќата на друго место?

Може со разговорот што ти го предложив ќе отвориш нешто кај сопругот што одамна сакал да го изрази, но немал храброт.
Ама сето ова е: што би било кога би било.

Само ти можеш да одлучиш. Што и да одлучиш, терај до крај.

 

И тука пишував, едноставно ми олесна, како да ми се тргна товар од душа кога разговаравме и кога му реков дека не сакам да продолжам вака и дека сакам да ставиме крај.
Верувај, после тешка врска без разлика дали љубовна, пријателска или роднинска секогаш ќе се чувствуваш полесно и слободно, тоа е едно посебно чувство.

Длабоко во мене знам дека поставување крај на мојава врска е најдобрата одлука што можев да ја направам за нас.

 

Сосема си во право. Јас сум баш и не толку храбра личност и си викам да дадам време, да дадам време и така можеби ќе ми се разјаснат нештата (хаосот од мисли и чувства) Но, само еден Господ знае што и како... Се надевам дека ќе се случи најдоброто...

 

Тргни од фактот да го гледаш ова нешто како вид знак.
Знак можеби за подобар живот.

Со среќа!
Мислам дека не сум единствена што би сакала да дознае понатаму како ќе заврши сето ова.

 

Не знаете колку е убаво што ве има вас тука...
Претежно сум смирена и сталожена но на моменти не успевам, како денес на пример - му се јавив на колегата Секогаш кога ќе ме совладаат чувствата му се јавувам - почесто ме слуша и се обидува да збори со мене дека секоја ситуација е надминлива и сл но ете човекот почна да избегнува контакти со мене од кога ми призна за неговите чувства и сл. Мислам дека не може да се наоѓа така во некоја средина и остава на мене да решам што сакам, без да имаме комуникација) Финтата девојки е што јас паничам кога нема да ми крене кога му звонам и сл... Во триста паники сум во тие моменти, дека мора да ми крене... Што мислите???

 

Мораш да одлучиш по кој пат ќе одиш, не можеш вака на две страни.

 

@Rada15
Ако твоите мисли се кон друг и имаш планови за иднина со него ти не го сакаш сегашниот. Можеби го сакаш како другар или близок, но ова дефинитивно не е љубов спрема партнер.
А, и, плус да не се мачиш најубаво е да се разделите со маж ти.
Не е работата да си со маж ти само за атер на тие 10 години.
Таков е животот, можеби сепак тој не е вистинскиот за тебе.
Не е само фантазија ако имаш мисли за со колегата.