Меѓу срцето и разумот, разумот го има примарното место за се што ни се случува. И кога срцето и душата се во некоја полусостојба, разумот треба да ја детектира секоја наша постапка., Поговорката: "Од главата страдаме", многу кажува.
Е ајде де срце или разум,едното ми вели(срцето) дај надеж труди се и ќе ја биде кога тогаш.разумот ми вели остај го чим до сега не се сменил зашто веруваш дека сега нешто екстремно ке промени...залудно губиш време,за нешто што одамна треба да е крај...ах,..
Ова ми е најголема двоумица. Многу пати го имам послушано срцето, се имам зафркнато но се немам каено. Има една "некогаш некој да се каеш за нешто ако си бил тогаш си бил среќен". Неможе човек да биде добро додека срцето му плаче. Но понекогаш и размот треба да се слушне..
Разум! Секој крај е нов почеток. Понекогаш сами сме си кројачи на судбината. Се најубаво ти посакувам!
Тешка одлука,дефинитивно не можам да одлучам,сум ги послушала и двајцата,и сум извлекла и поука од сето тоа,и среќа сум искусила и несреќа,мислам која е логиката ако нешто му е драго на срцето и телото и душата,да те спречува разумот? никогаш не го сватив тоа и жал ми е што мораат да постојат некои си одредени граници и одлуки и мораат да ни го скршат срцето за наше добро или само така си мислиме моментално
И јас имам сличен проблем. Во врска сме 4 години, иако и претходно бевме заедно(скарај се смири се)но последните 4 г сме без прекин. Нашето не почна како што треба,од негова страна ( ова пред 4 години) но сепак останавме заедно. Ови 4 години ни е убаво, но последниве 5,6 месеци јас постојано се карам. Нешто ми смета во него ни сама неможам да опишам што. Јас и он се одкажавме од мн раб како излегувања со другари, другарки, одење по диска, но излегуваме постојано со парови и друштво. Љубоморни сме и двајцата многу. Јас оваа последна год од студирањето решив да ја поминам каде што студирам односно да седам таму, а тој оди во Скопје и тој таму ќе седи. Сакам да ја прекинам врската поради страв и затоа што немам доверба во него целосна, се плашам дека после се, ниту он имал врска претходно , ниту јас, дека ке посакаме нешто ново. Тој верува во нас и ме убедува дека ништо нема да се промени, но јас се плашам од тоа тој да стави крај на врската затоа што пред овие 4 год беше со мене кога тој ќе посакаше, а јас како будала го дозволував тоа. Е сега ме мачи истата работа дека тој може да стане како порано, иако во овие 4 години ми го докажа спротивното јас сеуште немам целосна доверба во него. Незнам како да постапам.
Интересно е што тие две работи некако одат заедно хаха.Ако го послушам срцето,разумот од нигде негде вели грешиш.Ако пак е обратно,тогаш си викам бори се,немој после да се каеш..Најубаво некој баланс меѓу овие две работи да се има,ама тешко..или или е работава.
Девојче немаш потреба од сценарија и испади. Убаво си кажа и самата дека тој ти докажал дека те сака и почитува, 4 години врска не е за потценување зошто си ствараш непотребни проблеми?! Во една врска клучот за нејзиниот опстанок е довербата. Најлесно е кога сме заедно и кога ништо не ни фали, но тешкото и доказот на љубовта е кога е полошото и кога наидуваш на некоја препрека да знаеш да ја надминеш. Затоа стиснете заби и надминете го овој проблем. И престани да си правиш филмови во главата, наместо тоа фокусирај се на нешто паметно и живеј. Ако немаш доверба во твојот партнер и покрај се што прави за тебе како што велиш, тука ништо не ти помага, се осудуваш само на пропаст на врската ништо друго.
Да така е , значи проблемот е во мене и морам сама да го решам. Ти благодарам, добро ми дојде што го слушнав ова од друг.
Кога сум го слушала срцето на крај сум сфатила дека подобро ќе било да го послушам разумот. А кога сум го послушувала разумот, жалев поради тоа што не постапив како што ми велеше срцето. Крај краева, интуицијата си ја следам веќе. До сега не ме изневерила.
