@Harley Quinn и јас мислам да разговарате да живеете заедно. Не мора одма да се оди кон обвинувања и барање виновник, мислам дека повеќе ситуацијата не ви е идеална. Така да, ќе се сложам со други мислења, зборнете, види на што сте во однос на заеднички живот.
Здраво. Со партнерот сме една година заедно. Тој е помал од мене 3 години, но тоа не ми претставува никаков проблем. Проблемот е што кога сме во друштво или вака фамилијарно соберени, партнерот многу малку комуницира, да не кажам ич. Кога сме заедно не е таков, дури некогаш не можам јас да дојдам на ред. А цело време тој е иницијаторот да искачаме некаде со друштво. Имам разговарано со него на таа тема и тој ми нема дадено некој конкретен одговор, туку дека е таков. На моменти тоа ми пречи и ми е незгодно. Не знам како да постапам.
Го разбирам човекот, и јас сум таква многу често меѓу големи групи на луѓе кои не ми се дел од комфорна зона. Најверојатно му е незгодно да не речи нешто "погрешно" или му е страв да е свој да не го осудуваат. Јас кога сум опуштена зборувам, кажувам шеги, отворам дискусии за различни теми, но така во поголема група луѓе што не ми се особено блиски на лично ниво не би го правела тоа. Совет мој, пробај ти да го вклучуваш почесто во дискусиите, со тоа колку толку ќе се опушти.
Ајде пак. Темава е за совети. Ако немате што да советувате - не ја полнете со оф топик. Најдете која е соодветна тема за тоа што сакате да дискутирате, па цитирајте таму. Предлог соодветни теми за се што зборавте овај пат вон темава: ПАК - феминизам, пак непланирана бременост; Добри/лоши момци тема 1, тема 2, тема 3. Следно, ако "дискутирате" како овде - ќе ве бришам јас или @RainBow. Од таму, држете се до цивилизирана дискусија и пак предлог да прочитате правилата на форумот и препораките на однесување. Спојлер: Правила: релевантни цитати Спојлер: Препораки: релевантни цитати
Ми треба мислење. Веќе 2 недели како шо се испокарав со дечко ми. 5 години сме заедно али сеа му раскинав скоро. На 20 ти септември се породи снаа му од брат. Си дојдоа и 2те нејзини сестри од Швајцарија. Беа собрани татко му, мајка му, тој и нормално и другите баба и дедо. И кога си доаѓаа дома од болница тој мене не ме повика ме остави така. Со изговор не знаел а и балони и све им беше организирано. За него тоа нишо не било битно. А викам како не е битно мене не ми е сестра нормално али самиов чин сите сте на куп бебево дома си доаѓа за све ме викате сега ела да речеше. Крива сум ја или? Толку мизерно не сум се осетила. А за све секад ме вика за со неговите сега ме остаи ко посрана. И толку ми беше криво. Нешо се линдри вие 10 дена ама уше лутина ме држи. Шо да направам? Скоро 5ипол год заедно и ми нафрли демек па немаше да доаѓаш со бус кој ке те зимаше ја од раб само шо завршив прва смена, а 30мин пат има од мојата населба до кај него. Драмам или имам право? И сега ме вика на прослава за внук му. Се вади демек не знаел дека треба да ме повика.
Според мене не е тука ништо страшно.Ете се собрале најбликото семејство,ти во моментов не си дел од семејството колку и грубо да звучи.Мислам дека драмиш,тој дочекал внук,се радува а ти драмиш и се расправаш.
Бебе само што излегува од болница, може не сакале гужва имало време ќе си го видела бебето. Биле само браќа, сестри, не поканиле кој знае колку луѓе па да те испуштиле тебе.
Ама за се нешто нонстоп бевме заедно јас он брат му и снаа му. Секад сме биле заедно така да дефинитивно не било проблем да сум таму. А и нешто повеќе шо ме изиритира дека кажа му било проблем 30 мин за мене да вози.
Сте биле пред да се породи,сега имаат бебе дома.Не можам искрено ни да те сфатам.Наместо да се радуваш за неговата радост,ти се расправаш.Толку ти беше битно таму да си?
Нели му раскина? Шо тогаш ти е битно неговото семејство? Или за ова му раскина? Зашо па те вика ако му раскина? Детски глупости.
Јас и советот (другарка ми) пробваме да разбериме дали во моментот кога се роди бебето сте раскинати, или ова е повод за раскин? Пошто (за мене) то менва многу. Ако си партнер, ти си дел од семејството чак и неофицијално. И е само фер да бидиш вклучена во толку важен момент за то семејство. Партнер, за мене, влегва во блиски луѓе. Брат ми утре да донеси партнер(ка) - должност ми е да ја третирам како семејство. Следно, ако во моментот на раѓање на тоа бебе сте раскинати - не ти должи да те викни и да бидиш таму. На крај на ден тие ќе си одлучат кој е близок, кој не и си викат зависно тоа. @natashaaz.09
За тоа се испокаравме. Повеќе за тоа дека ми рече па не можам да те зимам а со бус сиг нема да доаѓаш. За ова се испокаравме. И ја го делам мислењето ко тебе. Тој всушност не ме викнал и дека не можел да ме земе. За прв пат за вакво нешто ме оддели иначе за се снаа снаа снаата. И баш за ова не ме покани. За се ја го слушав, бирав шо да купиме. Едвај чекав и сите се собраа освен јас, и за овакво нешто ме исклучи. А 15 души и братучедки биле таму. Партнер да и тоа 5 год и фазла. Како да не се осеќам потценето. А за славење и ја славев со него ми соопшти стана тетка се радувавме и теткава ја немаше.
Зошто не смеат? Мислам во случајов на 10 и повеќе викнати луѓе како би сменил 11от кој патем и не е некој најден на улица? Не се еден месец заедно, скоро 6 години се во прашање и како што видов претходно била вклучена во сѐ, ако некој после толку време не те смета за блиска или близок, зошто би бил со него?
@natashaaz.09 Според мене, чувствата ти се валидни и не преувеличуваш. Не одите 2 недели, туку цели 5 години. Те смета за идна сопруга или не? Не може некој да рече кај новороденче не може многу луѓе, а од друга страна се собрале сестри, зетовци, братучетки, дури старите, бабата и дедото и репката и зајакот Особено па и фактот што дури си помогнала да се одбере што да се купи. Не е дека било изненадно нешто, па немало време да те викне. И не, не е воопшто спорно што не си била присутна физички, колку што е спорно неговото однесување до степен да се почувствуваш мизерно Какво е тоа не може да те земе, однапред решил дека нема да доаѓаш секако, проблем му е да вози за тебе и да не гледа ништо спорно во ситуацијата Едно ќе речам, постапи како што се чувствуваш и не дозволувај никој никогаш да те прави да се чувствуваш отфрлено, па кој сака нека е
Според мене не преувеличуваш, валидни ти се чувствата. Како што се кажа погоре, скоро 6 години сте заедно, не од некни. Дел од фамилија (треба да) си, иако неофицијално. Да не го урочи бебето случајно, не ми се верува дека уште од ова се плашат луѓе, ама не ме чуди ко има уште такви шо си ги објавуваат бебињата со стикери на лице на социјални мрежи. А и ако биле тие неколку души најблиски, еден плус воопшто немало да смени, плус не е било кој.
Скроз валидно чувство. Не да се осеќаш мизерно, туку премизерно. Се кладам дека фамилијарно се атеисти, ама за вакви работи се „побожни“. Колку и да звучи сурово, не те сметаат за дел од нив. И преку годините ќе пројдеш, не се секирај. Сето се може. Баш во вакви „ситници“ се гледаат многу работи.
Во право си и не драмиш. Малце не е културно да не те повика... а цело време сте заедно со семејството.
